Την Παρασκευή, 31 Οκτωβρίου 2025, η Επιτροπή Βιβλιοθήκης του Λυκείου Πολεμιδιών τίμησε την Παγκόσμια Μέρα Αγνοουμένων (αντί για την επίσημη ημερομηνία, 29 Οκτωβρίου), πραγματοποιώντας εκδήλωση με τίτλο «ΦΩΝΕΣ ΠΟΥ ΑΚΟΜΗ ΜΙΛΟΥΝ, ΣΚΙΕΣ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΤΟ ΦΩΣ», αποδίδοντας τον πρέποντα σεβασμό σε εκείνους που ακόμη αγνοούνται, αφήνοντας πίσω τους κενά στις ζωές των οικογενειών τους και αναπάντητα ερωτήματα στην ιστορία του τόπου μας. Η εκδήλωση προσπάθησε να δώσει φωνή σε αυτές τις σιωπηλές ιστορίες, να φωτίσει τις σκέψεις και τα συναισθήματα που παραμένουν κρυφά και να υπενθυμίσει ότι η μνήμη τους συνεχίζει να ζει μέσα από τη συλλογική μας συνείδηση.
Κατά τη διάρκεια του πρώτου διαλείμματος, πραγματοποιήθηκε έκθεση βιβλίων αφιερωμένη στην τουρκική εισβολή του 1974. Παράλληλα, οι μαθητές και οι μαθήτριες είχαν την ευκαιρία να ξεφυλλίσουν εφημερίδες που έφεραν μαζί τους οι συμμαθητές και οι συμμαθήτριές τους με συγγενείς Αγνοούμενους. Οι σελίδες αυτών των εφημερίδων αποτελούν ζωντανές μαρτυρίες της Ιστορίας. Μέσα τους ξεδιπλώνονται οι προσωπικές ιστορίες των Αγνοουμένων, ο πόνος των οικογενειών τους, η αδιάκοπη ελπίδα για δικαίωση. Ιστορίες οδύνης και προσμονής που οι οικογένειές τους κράτησαν ζωντανές μέσα από τα χρόνια, συγκεντρώνοντας με αγάπη και σεβασμό κάθε μαρτυρία, κάθε ίχνος μνήμης.
Κατά τη διάρκεια του δεύτερου διαλείμματος, μαθητές και μαθήτριες άνοιξαν τις καρδιές τους και μοιράστηκαν τις ιστορίες των αγνοούμενων συγγενών τους. Κάθε όνομα, κάθε πρόσωπο που αναδύθηκε μέσα από τα λόγια τους, έγινε ένας φάρος μέσα στο σκοτάδι της λησμονιάς. Με λόγια γεμάτα συγκίνηση και ματιές που μιλούσαν για την απουσία που αφήνει ανεξίτηλο το σημάδι της, οι μαθητές/τριες μετέφεραν τη ζωή και την ιστορία εκείνων που δεν είναι πια μαζί μας. Ζωντάνεψαν πρόσωπα που η ιστορία σιώπησε και καρδιές που η βία και η αδικία χώρισαν βίαια από τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Ακούστηκαν οι φωνές των αγνοούμενών μας και οι σκιές που ζητούν το φως βρήκαν τον τρόπο να γίνουν ορατές, υπενθυμίζοντάς μας την αξία της ιστορικής μνήμης.
Η Βιβλιοθήκη μετατράπηκε σε ιερό τόπο μνήμης. Η ατμόσφαιρα γέμισε σιωπηλή στοργή. Κάθε αφηγηματική στιγμή, κάθε ματιά που έτρεφε συγκίνηση, έγινε γέφυρα ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν, ανάμεσα σε εμάς και εκείνους που χάθηκαν. Η απουσία των αγαπημένων δεν ήταν πλέον μόνο κενό. Έγινε παρουσία, έγινε υπόσχεση ότι δεν θα ξεχαστούν ποτέ, ότι οι ιστορίες τους θα ζουν στην καρδιά κάθε νέας γενιάς. Οι αγνοούμενοι δεν χάθηκαν. Ζουν στη σκέψη και το δάκρυ μας, στο τραγούδι της ψυχής μας. Και όσο τους θυμόμαστε, όσο τους ονομάζουμε, δεν θα πεθάνουν ποτέ…
Συμμετείχαν: Αλεξάνδρου Πέτρος και Χαραλάμπους Ιωάννα, Β21 (παρουσίαση)
Νικολάου Αυγή και Χρυσάνθου Ολεάνα, Β21 (ηλεκτρονική παρουσίαση)
Υπεύθυνη εκπαιδευτικός: Αναστασία Κωνσταντίνου, Φιλόλογος
